De film spijt is een boek van Carry Slee. Het boek van Carry Slee is verfilmd door een Nederlandse regisseur Dave Schram. De hoofdpersonen zijn david en jochem. David is een ik heb de film  thuis  gezien. De film kwam in de bioscoop op 20 juni 2013 maar ik heb hem pas een tijdje geleden gezien omdat ik hem nooit had gezien en had er veel dingen over gehoordt dus wilde hem wel zien. De locatie van de film was in een school. De locatie en de kleding bepaalde niks het kon overal gebeuren. De muziek paste wel bij de film want toen er iets spannends gebeurde hoorde je spannende muziek op de achtergrond en toen Jochem weg rende hoorde je allemaal dingen die er bij paste. Er waren een paar speciaal effect geluiden. Bijvoorbeeld toen Jochem inelkaar werdt geslagen door de pestkoppen. De film werdt in een chronologische volgorde verteld. De scene van die schoolfoto zijn het meeste blijven hangen in me hoofd omdat het heel zielig maar ook grappig was. Het komt door de spelers dat ik dat het beste heb onthouden. De genre van de film is drama. Jochem heeft het niet makkelijk op school.

 

SAMENVATTING.

 

Hij is het mikpunt van getreiter door het clubje van Sanne. Klassenleraar Tino is veel te druk met populair doen voor de tieners en grijpt niet in als Jochem gepest wordt. Klasgenoot David ergert zich hieraan, maar durft er zelf ook niks van te zeggen. Dan organiseert meester Tino het klassenfeest, waar de band van David, Youssef, Niels en Nienke kan optreden. David hoopt zo indruk te maken op Vera, het leukste meisje uit zijn klas. Als dat helemaal misgaat heeft David geen oog meer voor Jochem, die te grazen wordt genomen door zijn pestkoppen. De volgende ochtend krijgt de klas van de rector te horen dat Jochem ‘s avonds niet is thuisgekomen. Hij had zelfmoord gepleed.

 

Het conflict wat in de film was dat de pesters de macht hadden en niemand iets durfde te doen daarom bleven ze hem pesten met ze alle. Hierdoor heeft hij zelfmoord gepleegt.

 

De hoofdpersonen zijn David en Jochem.
David is ongeveer 14 jaar en zit in de 2de van een middelbare school. Hij woont bij zijn ouders en is enig kind. David is verder een gewone jongen. David is vanaf het begin van het boek een beetje verliefd op Vera, dat is een meisje uit zijn klas. Hij is soms wel verlegen, vooral als Vera bij hem in de buurt is. In het boek wordt niet verteld hoe David eruit ziet. Hij vindt het vanaf het begin al heel erg dat Jochem wordt gepest, Maar hij durft er nooit wat van te zeggen. David zit in de redactie van de schoolkrant en is altijd erg fanatiek geweest voor Greenpeace.

 

De tweede hoofdpersoon is Jochem.
Over Jochem kom je niet zoveel te weten in het boek omdat hij zo erg wordt gepest. Jochem is ook ongeveer 14 jaar en zit bij David in de klas. Hij wordt vanaf groep 8 al gepest of misschien nog wel eerder. Jochem is behoorlijk dik en is niet een van de knapste. Daarmee wordt hij ook vooral gepest. Jochem gedraagt zich afzonderlijk van de rest. Hij trekt zich dus ook van niemand iets aan. Jochem liegt ook tegen zijn ouders over zijn zogenaamde “vrienden”. Hij heeft verder ook geen vrienden, behalve Nienke de Graaf. Dat is een vriendin uit de zijn oude buurt waarmee hij een goede band had.

 

Jochem en David zitten bij elkaar in de klas in het begin is de relatie tussen hun niks. Maar David vindt het zielig dat Jochem wordt gepest dus ze worden soort van vrienden. Want David doet alleen vriendelijk en lief tegen Jochem als ze alleen zijn.

 

De personage zijn best wel normale mensen alleen David is heel erg voor Greenpace en Jochem is verlegen omdat hij gepest wordt omdat hij dik is. Maar voor derest zijn ze normaal.

 

Ik leefde heel erg mee met Jochem omdat ik het heel erg zielig vindt omdat ghij gepest wordt alleen omdat hij dik is.

 

De film is als doel om het pesten te stoppen want de gevolgen kunnen erngstig zijn.

 

Het meeste wat me onder de indruk was dat David een beetje Jochem ging helpen en dat David met Vera kreeg.

 

Ik vind het een heel mooi en aangrijpend boek, ik heb het ook al heel vaak gelezen. Het is heel realistisch geschreven: het zou mij ook kunnen overkomen en ik kan me ook heel goed in de hoofdpersoon, David, verplaatsen. Hij vindt het, net als ik, het niet leuk als er iemand gepest wordt maar het is moeilijk om er iets van te zeggen. Ook vind ik het boek zielig, omdat er goed wordt beschreven hoe machteloos Jochem eigenlijk is en hoe makkelijk hij gepest wordt. Het boek loopt niet helemaal goed af, dat vind ik wel goed want anders gaat het meer op een sprookje met een ‘happy end’ lijken.
Ik vind het boek niet voorspelbaar want ik had nooit gedacht dat het zo zou aflopen; dat Jochem zelfmoord zou plegen. In de meeste boeken die ik heb gelezen lopen de dingen wel goed af, en omdat dat hier niet zo was vind ik dit boek heel verrassend. Het boek is zeker niet langdradig want er gebeurt telkens weer wat nieuws, er wordt niet heel lang over één stuk doorverteld.
Ik vind dat het boek in een goede taal geschreven is: niet te moeilijk, met woorden die je in het dagelijkse leven altijd gebuikt. Het verhaal wordt de hele tijd verteld door de ogen van één persoon (David), dat vind ik wel goed, want als het steeds door iemand anders verteld wordt, is het ingewikkelder.
Het boek is ook leerzaam, je leert een soort lesje over pesten. Nadat je dit boek gelezen hebt, realiseer je eigenlijk pas hoe erg pesten kan zijn, hoe sterk dat iemands leven kan verpesten en hoe belangrijk het is dat je er wat aan doet. Tenslotte heb ik gezien dat je er, als je verliefd bent, soms niet helemaal bij bent met je hoofd. Ik vind het jammer dat het boek niet langer was, want ik had het nu veel te snel uit.

 

zo zien de spelers eruit